Szkoła Podstawowa nr 4 im. Kornela Makuszyńskiego

 

     Początki zorganizowania szkoły powszechnej w Kraśniku – Stacji sięgają 1924 roku. Dokładna data jej powstania nie jest znana. Jak wynika ze wspomnień najstarszych mieszkańców dzielnicy, szkoła mieściła się w drewnianym budynku przy obecnej ul. Towarowej. Była to placówka z jednym nauczycielem realizującym program nauczania kl. 1-4. Pierwszym nauczycielem kierującym był Józef Moszczyński. W okresie międzywojennym tj. w latach 1927 – 1939 w szkole nauczały cztery osoby: wspomniany wyżej Józef Moszczyński, Maria Pawlak, Maria Pawlisz i Wanda Szydłowska.

   Na kilka lat przed wybuchem II wojny światowej szkołę przeniesiono do drewnianego budynku PKP, gdzie w okresie okupacji niemieckie władze kolejowe urządziły kancelarię zawiadowcy stacji. Następnie w grudniu 1939 r. nową siedzibą szkoły był drewniany barak na terenie Jednostki Wojskowej 1374. Pierwszym nauczycielem w okresie okupacji była Zofia Poniatowska, a następnie Maria Wiercińska. Od roku szkolnego 1941/1942 do czasu wyzwolenia,  szkoła w dzielnicy Kraśnik – Stacja była nieczynna. Trudne warunki pracy, brak odpowiedniego lokalu i mieszkania dla nauczycieli zniechęcały do podjęcia pracy w tutejszym środowisku.

   We wrześniu 1944 r. szkołę uruchomił ponownie Mieczysław Koszałka, późniejszy organizator Inspektoratu Szkolnego w Kraśniku oraz były dyrektor Studium Nauczycielskiego w Lublinie.

   W roku szkolnym 1945/1946 obowiązki nauczyciela kierującego w jednoklasowej szkole objęła Helena Boniaszczuk, późniejszy długoletni inspektor oświaty w Kraśniku. Od czasu wyzwolenia szkoła mieściła się w jednopiętrowym budynku przy ul. Kolejowej na terenie Jednostki Wojskowej 1374. Tak było do końca czerwca 1949 r., kiedy to kierownictwo szkoły otrzymało polecenie opuszczenia lokalu. Wobec takiej sytuacji Helena Boniaszczuk zrezygnowała z zajmowanego stanowiska. W listopadzie 1948 r. pracę w szkole objął Stanisław Paterek. 

   Od września 1949 r. szkoła mieściła się w drewnianym budynku w Kwiatkowicach u Józefa Surusa, następnie u Teofila Dłużniewskiego w pobliżu rampy kolejowej.

   W roku szkolnym 1953/1954 w związku z rosnącą liczbą uczniów do pracy przydzielono nowego nauczyciela w osobie Anny Sanetra. W tym czasie zrodziła się myśl budowy szkoły czynem społecznym. W ciągu trzech miesięcy pobudowano drewniany budynek z podkładów kolejowych. Posiadał on dwie izby lekcyjne. Uczniowie rozpoczęli naukę w nowej siedzibie.

   W 1956 r. dobudowano kolejne dwie izby, kancelarię oraz korytarz. Liczba uczniów stale rosła. W roku szkolnym 1963/1964 wynosiła ona już 240. Wobec powyższych faktów zaistniały warunki do budowy większej szkoły z funduszy państwowych.

   W 1962 r. powstał Społeczny Komitet Budowy Szkoły, którego zadaniem było zgromadzenie środków na pokrycie wydatków związanych z wykupieniem placu pod budowę, uzyskanie zgody na doprowadzenie wody z sieci wodociągowej PKP oraz pobudowanie mieszkań dla nauczycieli. Ostateczna decyzja o rozpoczęciu budowy nowej szkoły zapadła w 1967 r. i wtedy ruszyły prace przy nowej placówce, czyli obecnym budynku przy ulicy Kolejowej.

   02.09.1968 r. nastąpiło uroczyste otwarcie nowej szkoły i nadanie jej imienia Michała Wójtowicza, pseudonim „Zygmunt”. W roku szkolnym 1968/1969 szkoła liczyła 10 oddziałów i 273 uczniów. Grono nauczycielskie składało się z 10 osób.

 

   Ważnym etapem w życiu szkoły stało się nadanie jej nowego imienia. 30.09.2002 r. patronem „Czwórki” został Kornel Makuszyński.

A oto barwne korowody z Dnia Książki i Prasy.

 

      Kierownictwo szkoły na przestrzeni lat przedstawiało się następująco:

1. Stanisław Paterek (1968 – 1973)
2. Zofia Lewandowska (1973 – 1975)
3. Janina Mazurek (1975 – 1976)
4. Lucjan Pożarowszczyk (1976 – 1991)
5. Halina Kołodziejek (1991 – 2005)
6. Robert Nowomiejski (2005 – 2010)
7. Iwona Margoła (2010 – 2015)
8. Marzena Olszyńska (2015 – 2021)
9. Waldemar Drozd (2021 - )